Hoe word je regisseur van je eigen leven?

Als de leraar op de HAVO me in de klas een vraag stelde, kreeg ik een rood hoofd. Ik sloeg dicht en een antwoord kwam er moeizaam uit. Heel lang was ik niet zo op de voorgrond tredend. Tijdens een stage merkte een begeleider eens op:"Je stopt er van alles in, maar er komt niets uit." Dat sloeg op mij. Die opmerking deed mijn zelfvertrouwen geen goed en heeft me lang achtervolgd.
Ik had jarenlang, zeker in de winter, last van depressieve gevoelens. Totdat ik me zo opgesloten voelde in mezelf, dat ik niet anders kon dan mijn mond open doen. Ik begon collega's iets meer te vertellen over mezelf en was verrast dat zij daardoor ook meer over zichzelf begonnen te vertellen. Dat werkte bevrijdend. Ik durfde me meer en meer te uiten. De geest kwam uit de fles. 

Bewuste keuzes

Ik voelde me door me meer te uiten zoveel beter dat ik me voornam: 'Die geest krijgt niemand meer in de fles'. Ik wilde niet meer zwijgen. Dat betekende dat sommige mensen niet meer zo goed bij me pasten, dat ik keuzes maakte in mijn werk. Ik nam de regie in mijn leven en liet me niet meer leiden door de behoefte er bij te willen horen. Ik werd me meer bewust van mezelf. Eigenlijk koos ik eindelijk voor mezelf. Mijn kinderen over die tijd: "Je werd een leukere moeder." Ja, eindelijk kon ik er 'echt' voor hen zijn omdat ik meer rust had.  

Vertel maar!

De rode draad in mijn leven is een soort 'vrijheidsstrijd'. Telkens als ik vastliep zette ik een rigoureuze stap. Dat heeft er uiteindelijk toe geleid dat ik steeds minder vastloop. Al veel eerder signaleer ik nu dat er iets niet klopt en weet ik beter op te komen voor mezelf. Ik ben gaan vertrouwen op mijn intuïtie! 
Over die 'vrijheidsstrijd' vertel ik graag, omdat het mijzelf bevrijdt en anderen vaak aanzet om ook een stap te zetten. 

"Ik vertel iets van mezelf om jou uit te nodigen dat ook te doen!"

---