Hoe ik begon te schrijven
Zo rond mijn 35e begon ik brieven te schrijven aan een vriend. Ik schreef wat me zoal bezighield. Eerst ging dat moeizaam, maar langzamerhand schreef ik steeds gemakkelijker en meer. Als schrijvend onderzocht ik wat waarheid was, God, liefde. Ik ontdekte in die jaren dat dé waarheid niet bestaat en dat ik, alhoewel ik niet met de bijbel ben opgevoed, toch een groot Godsbesef heb. In deze briefwisseling begon mijn ontdekkingsreis.
Rond mijn 40e ben ik gescheiden en begon ik voor mijzelf als zzp-er. Ik maakte een nieuwsbrief waarin ik schreef over mijn ervaringen. Die nieuwsbrief stuurde ik aan mensen die interesse hadden in waar ik mee bezig was. Ik liet mijzelf behoorlijk zien en vond dat heel eng. Elke keer als ik dan een nieuwsbrief verstuurd had, zat ik te wachten op de afkeurende reacties. Die kwamen nooit. Lezers gaven juist aan het fijn te vinden mijn ervaringen te lezen. Dat stimuleerde me om door te gaan.
Tegen mijn kinderen zei ik vaak dat ik nog eens een boek wilde schrijven. Waarover wist ik nog niet. Totdat ik op een datingsite op zoek ging naar een nieuwe levenspartner. Ik wenste weer een man op de bank. Toen ik in een jaar verschillende mannen had leren kennen, die allemaal weer afscheid van me hadden genomen, zei mijn dochter:"Mam, wanneer schrijf je nou eens een boek over al die mannen van je?". Ik ben meteen begonnen en heb het boek helemaal in eigen beheer uitgegeven. Zelf laten redigeren, drukken en de promotie gedaan. Ook dat was een ontdekkingsreis.
Er kwam uiteindelijk toch een nieuwe man in mijn leven: Wim. Na nog geen twee jaar samenzijn, kreeg Wim een hersenstaminfarct en raakte ernstig gehandicapt. Vrienden en collega's wilden weten hoe het met hem was en ik schreef veel mails. Dat was zoveel dat ik besloot een blog te beginnen waarin ik schreef over onze ervaringen in de zorg. Door dat blog werd ik gevraagd om gastblogs en columns te schrijven voor organisaties. En uiteindelijk schreef ik weer een boek. Deze keer heb ik het niet zelf uitgegeven, maar via Boekscout. Dat is stukken gemakkelijker.
Rond mijn 40e ben ik gescheiden en begon ik voor mijzelf als zzp-er. Ik maakte een nieuwsbrief waarin ik schreef over mijn ervaringen. Die nieuwsbrief stuurde ik aan mensen die interesse hadden in waar ik mee bezig was. Ik liet mijzelf behoorlijk zien en vond dat heel eng. Elke keer als ik dan een nieuwsbrief verstuurd had, zat ik te wachten op de afkeurende reacties. Die kwamen nooit. Lezers gaven juist aan het fijn te vinden mijn ervaringen te lezen. Dat stimuleerde me om door te gaan.
Tegen mijn kinderen zei ik vaak dat ik nog eens een boek wilde schrijven. Waarover wist ik nog niet. Totdat ik op een datingsite op zoek ging naar een nieuwe levenspartner. Ik wenste weer een man op de bank. Toen ik in een jaar verschillende mannen had leren kennen, die allemaal weer afscheid van me hadden genomen, zei mijn dochter:"Mam, wanneer schrijf je nou eens een boek over al die mannen van je?". Ik ben meteen begonnen en heb het boek helemaal in eigen beheer uitgegeven. Zelf laten redigeren, drukken en de promotie gedaan. Ook dat was een ontdekkingsreis.
Er kwam uiteindelijk toch een nieuwe man in mijn leven: Wim. Na nog geen twee jaar samenzijn, kreeg Wim een hersenstaminfarct en raakte ernstig gehandicapt. Vrienden en collega's wilden weten hoe het met hem was en ik schreef veel mails. Dat was zoveel dat ik besloot een blog te beginnen waarin ik schreef over onze ervaringen in de zorg. Door dat blog werd ik gevraagd om gastblogs en columns te schrijven voor organisaties. En uiteindelijk schreef ik weer een boek. Deze keer heb ik het niet zelf uitgegeven, maar via Boekscout. Dat is stukken gemakkelijker.
Vrij
Ik schrijf nog steeds een blog: Bevrijdend. Schrijven werkt voor mij bevrijdend.
Tot 31 december 2020 heb ik jarenlang in een blog geschreven over de manier waarop ik de 'zorg' als belemmerend en betuttelend heb ervaren. Maar op 1 januari 2021 besloot ik dat het tijd is voor wat anders en de verhalen van de afgelopen jaren achter me te laten.
Tijd voor een nieuw blog. Ik werd me meer en meer bewust van de betekenis van water in mijn leven. Ik laat me leiden door het water en wat het water me laat zien. Het water is voor mij een bron van inspiratie.
Met mijn blog wil ik de lezer inspireren om de vrijheid te nemen. Net als het water.
Tot 31 december 2020 heb ik jarenlang in een blog geschreven over de manier waarop ik de 'zorg' als belemmerend en betuttelend heb ervaren. Maar op 1 januari 2021 besloot ik dat het tijd is voor wat anders en de verhalen van de afgelopen jaren achter me te laten.
Tijd voor een nieuw blog. Ik werd me meer en meer bewust van de betekenis van water in mijn leven. Ik laat me leiden door het water en wat het water me laat zien. Het water is voor mij een bron van inspiratie.
Met mijn blog wil ik de lezer inspireren om de vrijheid te nemen. Net als het water.