Hoe ik begon
Mijn vader had een fotocamera. Hij was druk met lenzen en speciale filters in de weer. Alles zorgvuldig bewaard in een koffer. Fotograferen was een dure hobby. In het toestel plaatste je een filmpje waarmee je hooguit 36 afbeeldingen kon maken. Die liet je dan afdrukken bij de fotograaf. Ik herinner me zo'n fl 1,40 per afbeelding. Als kind kreeg ik een eenvoudige camera waarmee ik in de vakantie een enkele foto maakte.
Zo rond mijn 38e had ik een halfautomatische spiegelreflexcamera. Ik wilde leren om zelf zwart-wit foto's af te drukken en nam les bij Conny Meslier in Amersfoort. Een van de eerste dingen die Conny zei: "Het maakt niet zoveel uit wat voor camera je hebt. Het gaat erom dat je leert kijken."
Vanaf dat moment ben ik veel bewuster gaan kijken. Ik ontdekte dat iedereen heel anders kijkt. Bij de opdracht om een boom te fotograferen maakt de één een foto van de stam, een ander van een blad, weer een ander van de hele boom en iemand anders een totaal bos. Dat was voor mij een eye-opener. Ik vond het boeiend mijn eigen stijl te ontdekken.
Even later kwam de digitale fotografie en het gedoe met filmpjes en afdrukken was achterhaald. Ik was even klaar met fotograferen.
Zo rond mijn 38e had ik een halfautomatische spiegelreflexcamera. Ik wilde leren om zelf zwart-wit foto's af te drukken en nam les bij Conny Meslier in Amersfoort. Een van de eerste dingen die Conny zei: "Het maakt niet zoveel uit wat voor camera je hebt. Het gaat erom dat je leert kijken."
Vanaf dat moment ben ik veel bewuster gaan kijken. Ik ontdekte dat iedereen heel anders kijkt. Bij de opdracht om een boom te fotograferen maakt de één een foto van de stam, een ander van een blad, weer een ander van de hele boom en iemand anders een totaal bos. Dat was voor mij een eye-opener. Ik vond het boeiend mijn eigen stijl te ontdekken.
Even later kwam de digitale fotografie en het gedoe met filmpjes en afdrukken was achterhaald. Ik was even klaar met fotograferen.
Smartphone
Toch begon het op een goed moment weer te kriebelen. Steeds meer mensen maakten foto's met hun smartphone. Het werd tijd mijn oude Nokia in te ruilen voor een iPhone. En vanaf toen ging ik los. Geen beperking meer door dure filmpjes en afdrukken. Wel nog beperking in mogelijkheden voor scherpte-diepte. Alles in beeld was scherp, terwijl ik het juist zo mooi vond niet alles scherp te hebben. Toen er een nieuwe iPhone kwam die dat wel kon, was ik met mijn abonnement net toe aan een nieuw toestel.
Ik deed een online cursus met opdrachten en ontdekte steeds meer mogelijkheden met mijn smartphone, zodat ik de aanschaf van een echte fotocamera niet meer overweeg. Mijn iPhone heb ik altijd bij de hand en kan foto's meteen plaatsen waar ik maar wil.
Meestal doe ik dat op Instagram of Facebook.
Ik deed een online cursus met opdrachten en ontdekte steeds meer mogelijkheden met mijn smartphone, zodat ik de aanschaf van een echte fotocamera niet meer overweeg. Mijn iPhone heb ik altijd bij de hand en kan foto's meteen plaatsen waar ik maar wil.
Meestal doe ik dat op Instagram of Facebook.
Wat en hoe?
Ik fotografeer wat me opvalt. Vaak is dat een bijzondere lichtval, een boeiend lijnenspel of een vervreemdende compositie. De wolkenluchten in de polder, het zonlicht op een bloem of grasspriet, spannende reflecties in het water. Als ik de foto's dan later op mijn laptop nog groter zie, kan ik worden geraakt door schoonheid. Vaak zie ik dan nog meer. Bewerken doe ik nauwelijks, af en toe snijd ik een beetje bij.
Ik wil eigenlijk iets vastleggen wat er maar een moment is. Misschien wel als herinnering aan een moment van verrukking. Als ik foto's maak ben ik helemaal in dat moment. Los van de wereld.
"Voor mij is fotografie vrijheid".
Ik wil eigenlijk iets vastleggen wat er maar een moment is. Misschien wel als herinnering aan een moment van verrukking. Als ik foto's maak ben ik helemaal in dat moment. Los van de wereld.
"Voor mij is fotografie vrijheid".